Ik was ooit een tijdje in de buurt van Descartes. Mooi dorpje. Zat er in de buurt in een boerderij, prachtig en voor nop. Ligbad, echt mooie boeken op de kamer... Ontbijt: kaas, vlees, verschillende soorten brood. De boerin ging stofzuigen en hield er verschrikt mee op. "O! U bent de krant aan het lezen!" Ze vertelde dat je er ook kon eten, maar dat had ze liever niet. "Ik maak geen steak frites, ik maak iets mooi regionaals, en dat is veel werk".
De eerste dag liep ik er naar buiten, binnenplaats (soort Limburgse boerderij, overal klimop) en vond een half vuursteen bijltje. Liet haar dat zien. Ach, zei ze, die vind ik dagelijks, en inderdaad, ze had een enorme collectie.
Later ontmoette ik via die pensionhoudster een Fransman die leraar Duits was. Die had als enige, zelfs het museum niet, een complete sikkel van vuursteen. Die had als leraar Duits weinig werk, moest van hot naar her reizen, combineerde dat met oud ijzer handel. Ik las toen Dunkler Frühling van Zürn en vroeg hem of hij het kende. "Ich lese keine Frauen."
Zat er op een terrasje bij dat standbeeld, rare gek viel iemand op de fiets aan, hielp hem van die tiepe af te komen en daarna zei die "Dans chaque village, il faut un fou", in elk dorp heb je een gek nodig.
