Reisimpressies: Pincio
Lui liggen ze; ondeugend gaan hun zwarte ogen naar de vreemdelingen, die boven wandelen, als zeggen ze: je kijkt naar ons, je vindt ons mooi en wij, wij eten onze sinaasappelen: de zon schijnt warm, gemakkelijk is het leven...
In de zon geuren de gouden vruchten, de sinaasappelen en mandarijnen; achter de stapels zitten de verkopers op de grond.
Een enkele vrouw, met zuigend kindje aan ontblote borst; een paar meisjes met vierkante hoofddoek, reikende haar bloem; een oude, grijze man in ruime, bruine plooimantel, net een patriarch of een profeet. Maar meer de jongens en de kinderen; de kleine dreumesen - nauwlijks kunnen ze lopen en bieden ze hun lucifers - de dreumesen in wat gelapt oud bruin fluweel en het hemdje slippende uit een scheur van het fluwelen broekje, expres zo, om de schilderachtigheid.